Eerste schooldag september 2015

Gisteren was het ook voor de kinderen “ Back to reality”. Na 2 dagen lekker met vrienden te hebben gespeeld in 40 graden C, was het gisteren weer tijd voor de eerste schooldag. Zaterdag hebben we de schooluniformen gekocht (lekkere rib uit ons lijf) voor de schamele prijs van 1000(!) SR en de school supplies (luttel bedrag van 1500 SR). IPS had dit jaar ervoor gezorgd dat Zamil (een soort kantoorbenodigdheden winkel) alle supplies per Grade in een mooie tas had verzameld. We hoefden dus alleen maar naar de winkel te gaan, de schoolnaam te noemen en af te rekenen.

Zamil tassen

schoolspullen Dl

schoolspullen ZL

Zl start dit jaar op de school van dl. Een hele verandering aangezien hij vanaf 2 jaar op ISG Dhahran zat. Voor ons is het echter handiger dat hij naar dezelfde school gaat als dl, waar ook Arabisch en Islamitische studies gegeven wordt. We hebben het proberen te verkopen door te zeggen dat “ hij nu naar de grote jongensschool gaat, en nu ook met de schoolbus mag gaan omdat hij zo groot is”.

Voor de eerste dag brachten we de kinderen zelf naar school met de auto. Maar voordat we gingen moesten we natuurlijk wel een foto maken van de kinderen in hun mooie unform.

Aangekomen bij de school begon het goed, docenten stonden de kinderen al op te wachten om hen te helpen de juiste klas te vinden. Bij de ingang stond er een bord met de lijsten met de groepen erop. Dl vond makkelijk haar klas, zl stond echter nergens op de lijst. Na 3 keer navragen en nadat zl al bij de verkeerde groep aan een tafeltje was gezet, mocht hij dan toch echt naar zijn juiste groep. De juf wees zl waar zijn kastje was en waar hij zijn tas kon neerzetten. Aangezien de school begint om 8,00 en eindigt om 15.00 neemt hij altijd een snack en lunch mee.

Op de terugweg zou zl met dl de compoundbus terug nemen. De school heeft het op zich goed georganiseerd. De school is gevestigd in een compound (Eurovillage) en heeft daardoor maar een klein parkeerterrein. In Nederland zou het voldoende zijn, maar omdat in Saoedi alles per bus en per auto gaat is het voor het ophalen van de kinderen echt te klein en heeft de school leerkrachten aangewezen om alles ordelijk te laten verlopen. Ook de directeur regelt het verkeer en dit is echt nodig, want mensen houden zich in Saoedi niet aan regels en denken alleen aan zichzelf. Zonder regels en toezichthouders zouden er al veel kinderen omver gereden zijn met alle gevolgen van dien.

De kinderen lopen in rijen naar de uitgang, daar stellen ze zich op achter de compoundnaam. Kinderen die niet in een compound wonen zitten op banken. De chauffeurs van de compounds of de chauffeurs voor de kinderen die buiten een compound wonen melden zich bij de poort. Daar staat een docent die de namen van de compounds noteert. Vervolgens roept de docent de namen van de compound en kunnen de kinderen naar de chauffeur lopen. De chauffeur neemt de kinderen vervolgens meer naar de bussen/ auto. De kinderen moeten op de stoep lopen en de daarvoor bestemde oversteekplaats nemen. De toezichthouders zorgen ervoor dat het ook zo gebeurt. Besluit iemand (leerling of chauffeur) het toch anders te doen dan roept de toezichthouder deze persoon streng tot de orde.

Eerlijk gezegd houd ik mijn hart vast nu zl met de bus gaat. Zl is een kleine deugniet die niet altijd luistert. Dl is verantwoordelijk genoeg, maar nog maar 11 jaar. In Nederland zou ik beiden echt niet alleen met de bus laten gaan. Tel daar nog bij op dat de meeste chauffeurs volgens mij hun rijbewijs bij een pakje boter hebben gekregen, dan begrijp je een beetje mijn zorgen. In de ochtend zitten er 2 volwassen dames in de compoundbus, maar op de terugweg is er alleen de chauffeur en die heeft er al genoeg aan om zich te concentreren op de weg zonder zich nog druk te moeten maken om kinderen die door de bus lopen terwijl hij rijdt. De meeste compounds hebben een busmonitor op de bus. Dit is een moeder die toezicht houdt op de kinderen. In onze compound hebben we dit nog niet geregeld, maar nu ik zl op de bus heb denk ik dat ik dit maar ga regelen. Ik ben niet een persoon die zegt “Bismi Allah” en vervolgens maar hoopt dat alles goed gaat.

Veel ouders denken wel heel makkelijk. Dl zorgt op de bus voor zl en ook voor een klein meisje van dezelfde leeftijd als zl (5 jaar). Deze ochtend vroeg een moeder of ze ook nog op haar zoon zou kunnen letten (7 jaar oud), en of ze haar zoon naar de klas zou kunnen brengen. Ml die erbij stond werd echt giftig en heeft er een stokje voor gestoken. Een 11-jarige die op 3 kleine kinderen moet letten, terwijl de moeders lekker thuis zitten (ik inclusief).

Vandaag is de tweede dag dat zl met de bus gaat en ik kijk het nog even aan. Ml houdt deze week contact met de buschauffeur waar hij een goede relatie mee heeft, zodat we in ieder geval weten hoe het gaat.

Dl had een geweldige eerste dag, hoewel ze wel verontwaardigd zei: “Dat ze al hard moest werken, en ook al huiswerk (1 blaadje) had gekregen”. Zl vond het “wel leuk”, maar ’s avonds zei hij dat hij het toch niet zo leuk vond omdat “hij moest zitten en moest werken, werken en werken”. Volgens mij zal het allemaal wel loslopen.

Weer terug.

Na 9 heerlijke weken in Nederland zijn we weer “thuis”. In dit geval staat thuis bewust tussen aanhalingstekens, want eerlijk gezegd heb ik deze keer wat moeite om te acclimatiseren. In Nederland heb ik me laten verwennen en het rustig aangedaan. De zwangerschapsbuik heeft dan ook enorme proporties aangenomen. Ik heb genoten van de gastvrijheid van mijn familie en schoonfamilie en vond het heerlijk dat het kwik bijna niet boven de 25 graden uitkwam (op die ene week na dan waar het voor Nederlandse begrippen erg heet was).

Nu weer terug naar de realiteit. Op donderdag 27 augustus zijn we teruggevlogen naar Saoedi. Ik en zl en dl. Ml was al een weekje eerder terug gegaan. Natuurlijk besloot dl om juist die dag niet lekker te zijn. Na haar gedrogeerd te hebben met een reispilletje en onderweg nog een halve ging het redelijk en heeft ze de reis overleefd. Zl geniet altijd heerlijk in het vliegtuig. Hij wacht op zijn pastamaaltijd en kijkt alle filmpjes die hij maar wilt zien. Deze keer bleef hij de hele reis wakker tot de laatste 30 minuten. Dit had tot gevolg dat ik hem uiteindelijk toch 30 minuten moest dragen met mijn dikke buik totdat we door de douane waren. Hij was te slaapdronken om zelf op zijn benen te staan.

Voor wie een keer naar Saoedi is gevlogen, weet hoe het er bij het uitstappen van het vliegtuig aan toe gaat. Het vliegtuig staat stil, iedereen schiet overeind, pakt zijn handbagage en raced met handbagage en kinderen naar de uitgang van het vliegtuig. Zodra de deur open gaat raced iedereen naar de paspoortcontrole. Dit sprintje kan het verschil maken tussen een rij van 30 minuten of 90 minuten. Het sprintje dat ik trok met dl (1 stuk handbagege trekkend) en zl (die ik ondertussen nog steeds droeg + een stuk handbagage) was deze keer niet echt nodig. Het bleek dat voordat we aankwamen er ook een vliegtuig uit India was gearriveerd. Met als gevolg….. al rijen mensen voor alle loketten.

Gelukkig verliep het wachten redelijk geordend. Bij de douane zijn er nu rijen voor mensen die voor het eerst in Saoedi komen en rijen voor mensen die al een iqama en in- en uitreisvisum hebben. Bij de rij voor mensen die voor het eerst naar Saoedi kwamen waren er voornamelijk Indische mannen. Bij de rijen voor iqama en GCC en Saoedische mensen waren de rijen verhoudingsgewijs kort. Toen de GCC en Saoedische paspoorthouders voorbij hun loket waren hielpen deze 2 (!) loketten ook de andere reizigers. Na 30 minuten was ik door de controle en liep ik naar de bagageband. Bij de bagageband vroeg ik een kruier om me te helpen. Deze man pakte alle bagage van de band, reed mijn karretje en zorgde ervoor dat al mijn bagage door de scanner ging. Vervolgens tilde hij weer alles op het karretje en reed hij de bagage naar de uitgang waar Ml al op ons stond te wachten.

Het is heerlijk om weer in mijn eigen huis en bed te zijn. Maar het is even wennen om weer voor alles zelf verantwoordelijk te zijn. De dag na onze aankomst heb ik alle koffers uitgeruimd en een grove schoonmaak gehouden. Negen weken niet thuis zijn, betekent ook een laag stof van 9 weken in je huis aantreffen. Ml had al het meeste stof weggehaald en wat op zijn mannenmanier gedweild, maar met mijn nesteldrang vind ik natuurlijk dat ik dat zelf veeeeel beter kan.

De laatste 2 dagen heb ik me bezig gehouden met achterstallig wasgoed en het ordenen van mijn kasten (zou het de hormonen zijn….).

Ook is het wennen om weer veel binnen te zijn en te leven onder de AC. Het is buiten echt achterlijk warm, ongeveer 45 graden en dan ook nog een heerlijke vochtigheidsgraad erbij. Wennen, na in Nederland lekker frisse lucht te hebben gehad en veel buiten te hebben gelopen, gezeten en geleefd te hebben.

Een verandering is ook dat ik dit jaar niet vroeger naar Saoedi hoefde te komen voor mijn werk. Aan de ene kant heerlijk, geen stress, geen opvang regelen voor de kinderen en aan de andere kant heb ik deze keer geen afleiding die er voor zorgt dat ik kan “afkicken” van Nederland. Het komt vast goed en over 2 weken zit ik vast weer in mijn oude routine en ben ik weer blij om in mijn huisje te zijn, met mijn gezin en met mijn vrienden en kennissen hier. Ik voel me dan vast weer thuis in plaats van “thuis”.

Zwangerschapsperikelen (week 17-27)

Op het moment ben ik 27 weken zwanger en geniet ik heerlijk van mijn 2 maanden durende vakantie in Nederland. OP 27 augustus vlieg ik weer terug. Voordat ik naar Nederland ging had ik nog een afspraak met mijn gynaecoloog waarbij ik allerlei brandende vragen beantwoord wilde hebben. Als ik terugkom ben ik namelijk 30 weken zwanger en zit ik in de (voor mij) meest risicovolle periode. Na 1x Hellp en 1x preeclampsie weet ik als de beste dat juist in de laatste paar weken er nog van alles kan gebeuren.

Ik had de volgende vragen (de antwoorden vinden jullie onder de vraag:
Waar moet ik me melden als ik weeën krijg. Of als ik allerlei eclampsie gerelateerde klachten krijg (hoofdpijn, duizelig, tintelende vingers, bandgevoel, braken).
Antwoord: Bij de eerste hulp

Het ziekenhuis waar ik ben doet niet aan ballooning, wat zijn de mogelijkheden dan als ik ingeleid moet worden, zo rond de 37 weken? Ik wil voorkomen dat ik een (onnodige) keizersnee krijg, dus wat zijn de alternatieven voor de ballooning.
Antwoord: eventueel strippen als de cervix rijp is.

Wie is er bij de toeloop naar de bevalling? Kan Ml erbij zijn, is er een zuster, is er een dokter. Etc… Wie is er bij de uiteindelijke bevalling?
Antwoord: Als ik nog in labour ben, is mijn man man/zus en een verpleegster bij me. Bij de uiteindelijk bevalling de verpleegster en de arts.

Als de baby gewoon op een normale manier geboren wordt, wat gebeurd er dan. Wat is de standaard procedure. Blijft het kind op de kamer van de moeder (rooming-in) of verdwijnt het naar een Nursery.
Antwoord: De standaard procedure is dat baby’s naar een Nursery worden meegenomen. Dit omdat de meeste dames na de bevalling willen bijkomen en slapen. Als ik dus wil dat mijn kind bij mij op de kamer blijft dan moet ik mijn man en het personeel duidelijk instrueren. Bij mijn verbaasde uitroep dat dit slecht voor de borstvoeding is, werden de schouders opgehaald. Mmmm…. Als ik rooming-in wil dan verdwijnt de baby toch nog even voor controle en bloedafname.

Wat me duidelijk werd is dat ik Ml heel duidelijk moet instrueren over mijn wensen. Keizersnee alleen als het echt noodzakelijk is, mijn baby mag hij niet uit het zicht laten gaan, verdwijnt de baby dan moet hij meegaan en een lastige klant spelen, absoluut rooming- in als ik een normale bevalling heb. Geen formula-feeding voordat het kind ook maar aan de borst is geweest. Gaat er toch iets mis in een eerder fase (week 29-34) dan liggen de zaken anders, maar ook dan mag hij van mij de lastpak spelen.
Op dezelfde dag had ik ook de 19-20 weken echo en alhamdullilah alles was gezond en ik zag een goed bewegend monstertje.

Nu ik in Nederland verblijf, loop ik bij een verloskundige bij mijn ouders in de buurt. Blijkbaar is het niet gewoon dat een in het buitenland verblijvende Nederlandse om een afspraak vraagt. Het moest even grondig uitgezocht worden of en hoe de controles mogelijk waren en hoe (natuurlijk!) de betaling moest verlopen. Voor de controles moest ik 245 Euro neertellen voor een periode van 9 weken. Best overzichtelijk en als ze een factuur/ nota voor me uitschrijven kan ik het gewoon bij mijn Bupa-verzekering declareren.

Ondertussen ben ik in de fase on-charmante zwangerschapskleding terechtgekomen en voel ik me een logge olifant, Gelukkig kan ik weer genieten van eten en blijkbaar doet het zachte Nederlandse klimaat wonderen voor mijn eetlust. Ik heb al vele Nederlandse aardbeien verslonden en heerlijk veel salades op volkorenbrood op. Mijn buik is van een klein buikje bij aankomst op Nederlandse bodem naar een dikke duidelijke zichtbare toeter gegroeid. Niemand hoeft meer te twijfelen of ik dik ben of zwanger. Op naar de fase waggelende olifant!