Heel heel langzaam krijg ik weer hoop. Hoop dat mijn leven weer een beetje mijn leven wordt en niet meer geleid wordt door mevrouw Corona.
Januari 2020 begon het, de verhalen over mevrouw Corona. Mevrouw Corona was op bezoek in China. Het was een ver van mijn bed show. China lijkt ver weg toch? Ik was even globalisering vergeten. Wat in China is, is binnen 3 uur in Saudi met het vliegtuig. In maart ging alles op slot, Scholen, cafe s, restaurants, gymzalen en alle activiteiten die enige jeu tot het leven brengen stopten.
In die tijd was alles onzeker. Ik moet bekennen dat ook ik een beetje ging hamsteren. Geen toiletpapier, maar wel tissues en ontsmettingsmiddelen. Ik stopte met gastenhandoekjes en legde papieren zakdoekjes klaar.
De school ging door tot mei met virtuele school. Het was basaal. Een paar lesjes, een paar opdrachten, redelijk goed te doen.
Zomer 2020 was geen Nederland, maar blijven in de compound. Dit was overigens geen straf. Door Corona was er meer binding met die paar leuke vrouwen in de compound waar mijn kinderen nog over de vloer mochten komen (en hun kinderen bij mij). In juli ging het zwembad in de compound weer open. In het begin was iedereen huiverig om het te gebruiken ivm hygiënische overwegingen. Na een paar weken gingen we elke dag. De kinderen hadden het naar hun zin en merkten vrij weinig van alle gekkigheid die er aan de gang was. Alle kinderen kwamen op een gegeven moment weer naar buiten en voor hen ging het leven weer een beetje door als normaal.
In juli 2020 ging de aerobicszaal en Gym weer open en ontdekte ik Zumba! Ik heb altijd een liefde voor dans gehad, maar na mijn bekering heb ik geprobeerd een brave moslima te zijn en muziek en dans te mijden. In Corona tijd had ik wat meer vreugde nodig en Zumba zorgde ervoor dat ik door de dagen kwam.
In september 2020 begon het school online circus. Volle dagen online voor mijn dochter in Grade 11 en bijna volle dagen voor mijn 10 jarige. Mijn (toen) 4 jarige mocht eerst vol aan de bak, maar na protest van bijna alle ouders mocht ze om 12.35 stoppen.
Online school is met name online school voor ouders. de twee jongsten vonden het er niet veel aan en vaak genoeg was het een circus in huis. Mijn middelste had het zwaar. Hij haat school normaal gesproken al, maar 6 uur naar een scherm staren was te veel voor hem. Het enige wat hij deed was ook staren, want werk deed hij niet. Ik heb er vaak over gedacht om hem echt thuis onderwijs te geven in plaats van online school. Ik bleef hoop houden dat de school open zou gaan eind 2020 maar dat is het hele schooljaar 2020-2021 niet gebeurd.
Mijn oudste was vorig jaar met het eerste jaar IB begonnen en heeft het hele jaar online IB gehad. Door online had ze niet de examens die ze eigenlijk zou moeten hebben.
Nu , eindelijk, begint de school voorzichtig open te gaan. Mijn Grade 1 student gaat 1x per week 4 uur naar school. Mijn Grade 6 student is vandaag voor het eerst naar school gegaan. Volgende week mag hij weer. Mijn grade 12 student mag vanaf zondag weer de hele week naar school (want volledig gevaccineerd).
Het lijkt erop dat de school/thuis situatie weer een beetje normaal wordt.
Ik wil eraan toevoegen dat ik besef dat ik in mijn handen mag klappen dat ik in een compound woon. het leven voor mijn kinderen was redelijk normaal (behalve voor de 18 maanden online school). Ze speelden met vriendjes, ze hadden activiteiten, we konden naar de Malls en restaurants. Er waren mensen in Saudi die tijdens de lockdown echt niet verder kwamen dan hun voordeur, terwijl wij in de compound gewoon rondjes konden lopen zonder masker.
Het afgelopen anderhalf jaar is geen fijne tijd geweest. Maar zoals iedereen hebben we het beste ervan gemaakt. Ik ben wel blij dat school weer opstart. Dat maakt de kinderen en deze moeder blij.
Isa in Saudi 